تنهایی می‌تواند عامل مرگ زودرس باشد؟

​محققان افزایش ترشح هورمون استرس کورتیزول را دلیل افزایش خطر مرگ زودرس ناشی از تنهایی می‌دانند؛ هورمونی که در درازمدت تأثیر منفی بر عملکردهای بدن دارد.

 یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه پزشکی هاربین ۹۰ مطالعه را از کشورهای مختلف با مجموع بیش از ۲.۲ میلیون شرکت‌کننده ارزیابی کردند. شرکت‌کنندگان از شش ماه تا ۲۵ سال پیگیری شدند.

نتایج نشان داد افرادی‌ که انزوای اجتماعی را تجربه کردند، در مقایسه با افرادی‌ که از نظر اجتماعی منزوی نبودند، ۳۲ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس به هر دلیلی بودند. همچنین شرکت‌کنندگانی که احساس تنهایی می‌کردند، ۱۴ درصد بیشتر از دیگران در معرض مرگ زودرس بودند.

به‌گفته محققان، همه ما گه‌گاه احساس تنهایی می‌کنیم، اما زمانی‌که این احساس دائمی باشد، ممکن است به‌عنوان نوعی استرس مزمن عمل کند که ناسالم است. زیرا باعث افزایش سطح هورمون استرس و افزایش التهاب در بدن می‌شود.

نویسندگان این مطالعه همچنین به ارتباط بین تنهایی، انزوای اجتماعی و مرگ در میان افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی یا سرطان پستان یا کولورکتال پرداختند. به‌ طوری‌ که احتمال مرگ زودهنگام افرادی‌ که از نظر اجتماعی منزوی شده بودند و بیماری قلبی‌عروقی یا سرطان پستان داشتند، نسبت به افراد بدون این بیماری‌ها بیشتر بود.

محققان تاکید می‌کنند، افرادی‌ که از نظر اجتماعی احساس انزوا یا تنهایی می‌کنند، عادت‌های ناسالمی مانند سیگار کشیدن، مصرف الکل، رژیم غذایی نامناسب (یا ورزش کم) دارند که این خود، عامل مهم ابتلا به بیماری و مرگ زودرس است.

​انتهای پیام/21111a